Εικόνα σώματος | Πως βλέπω τον εαυτό μου στον καθρέπτη και πως αυτό επιδρά στη ψυχολογία μου

Από παιδιά ακόμη, κουβαλάμε μέσα μας την ενέργεια των πεποιθήσεων, των αντιλήψεων και των εξεφρασμένων απόψεων των οικείων μας σχετικά με το πως δείχνουμε, δηλαδή σχετικά με την εσωτερική αλλά και εξωτερική εικόνα μας, μεταφερόμενη όμως μέσα από τα μάτια τους.

Έτσι, η εικόνα που έχουμε για το σώμα μας ή αλλιώς η εντύπωση που έχει ο κάθε ένας από εμάς για την εξωτερική του εμφάνιση, πρωταρχικά δομείται και εγκαθίσταται μέσα μας από το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνουμε και συμβάλει καθοριστικά τόσο στην εντύπωση, όσο και στη στάση που πρόκειται να υιοθετήσουμε απέναντι σε αυτή την εικόνα.

Αυτή η μεταφερόμενη ενέργεια των πεποιθήσεων των γύρω μας, αποτελεί τη βάση στην οποία έρχονται να σχετιστούν:

• H υποκειμενική μας άποψη για το πως αντιλαμβανόμαστε το σώμα μας
• Tα συναισθήματα που μας προκαλεί η θέα της εικόνας μας στον καθρέπτη
• Oι σκέψεις και οι πεποιθήσεις που φέρουμε για το πως δείχνουμε

Η ανάλυση δεν σταματά εδώ, μιας και εξίσου σημαντικό ρόλο παίζει η ατομικότητα του καθενός, η προσωπικότητά του, ο Δείκτης Μάζας Σώματος του αλλά και η κοινωνική επιρροή που δέχεται ανάλογα με τα πρότυπα που επικρατούν κάθε εποχή.

Φτάνουμε λοιπόν ως ενήλικες να κατέχουμε πολύ καλά τους «ρόλους», τις στάσεις και τις συμπεριφορές δηλαδή, σχετικά με εμάς και το πως δείχνει το σώμα μας. Οι συγκεκριμένοι ρόλοι, μοναδικοί για τον κάθε ένα από εμάς, εναλλάσσονται συνεχώς καθώς ενεργοποιούνται από τις εξωγενείς συνθήκες, αλλά και τις εκάστοτε κοινωνικές επιρροές οι οποίες φιλτράρονται από τον ίδιο το ρόλο, με την αρχαϊκή του ενέργεια να είναι σαφώς πιο ισχυρή.

Όταν η στάση απέναντί στην εικόνα του σώματός μας είναι εντός πραγματικότητας και υγιής, ασχέτως από το σχήμα και το βάρος του, τότε η συμπεριφορά μας απένταντι στο σώμα μας θα είναι θετική και φροντιστική ώστε σε γενικές γραμμές να επιτυγχάνεται η ισορροπία που απαιτείται ανάμεσα σε σώμα και νου.

Τι κάνουμε όμως όταν οι ρόλοι που διατηρούμε είναι αρνητικοί άσχετα με το σχήμα του σώματός μας και το βάρος του;

Όταν η χαμηλή αυτοεκτίμηση, αυτοπεποίθηση και η έντονη αυτοκριτική αρχίζουν σιγά σιγά να μας καταβάλουν όλο και περισσότερο δημιουργώντας ψυχική και σωματική «αδράνεια», ένα κενό σχηματίζεται που μπορεί με ευκολία να γεμίσει από διάφορες ψυχικές διαταραχές.

Θα μπορούσαμε να κάνουμε μια παύση· να σταματήσουμε για λίγο να παρατηρούμε το σώμα μας και αντ’ αυτού να προσπαθήσουμε να παρατηρήσουμε τη συμπεριφορά μας απέναντί σε αυτό. Να βγούμε από το ρόλο του κριτή που κοιτάζει τον καθρέπτη για να μπούμε στο ρόλο του προσεκτικού παρατηρητή. Από αυτό το ρόλο θα μπορέσουμε να αξιολογήσουμε καλύτερα τον τρόπο που λειτουργούμε και πότε και σε αυτό το σημείο το πώς έχει μεγαλύτερη αξία από το γιατί.

Τότε θα αρχίσουμε να ανακαλύπτουμε πολλά σχετικά με τη συμπεριφορά μας, τις προσδοκίες που τρέφουμε, τις αντιλήψεις μας που έχουν διαμορφωθεί με τα χρόνια, τον τρόπο με τον οποίο σχετιζόμαστε με τον εαυτό μας και κατ’ επέκταση με το σώμα μας.

Η παρατήρηση είναι δύναμη, είναι η αρχή της αλλαγής του τρόπου με τον οποίο θα συμπεριφερθούμε στο σώμα μας, σε μας τους ίδιους και αδιαμφισβήτητα η είναι βάση ώστε να αρχίσουμε να αποδεχόμαστε τη μεγαλειώδη μοναδικότητά της οντότητάς μας.

Παρατηρώντας με ενσυναίσθηση γεννιέται η αυθόρμητος δράση. Έτσι θα ενεργοποιηθούμε ώστε να αρχίσουμε να φροντίζουμε το σώμα μας με διάφορους τρόπους:

• Θρέφοντας με την κατάλληλη τροφή
• Προσφέροντας την άσκηση που του αρμόζει
• Παρέχοντας τον ιατρικό έλεγχο αν απαιτείται, ή και τη βοήθεια από τους ειδικούς

Γιατί πως γίνεται να φροντίσεις οτιδήποτε αν πρωτίστως δεν το εκτιμήσεις, αποδεχτείς και κυρίως αγκαλιάσεις.

Γράφει η Στέλλα Λαζανάκη, Απόφ. Ψυχολογίας – Ψυχοδραματίστρια 

• well-being & train your mind

Share post: